Z czym na co dzień mierzą się osoby niepełnosprawne?
![Z czym na co dzień mierzą się osoby niepełnosprawne?](/content/images/size/w1200/2021/08/problemy-oso-b-niepe-nosprawnych.jpg)
W samej Polsce problem niepełnosprawności dotyka co najmniej kilku milionów ludzi. Osoby te każdego dnia mierzą się z trudnościami na wielu obszarach, bardzo często będąc niezrozumianymi przez innych. Z jakimi barierami muszą sobie one radzić i w jaki sposób możemy poprawić ich codzienność?
Bariery architektoniczne
Sporym problemem dla osób niepełnosprawnych, są liczne bariery architektoniczne. Brak podjazdów na wózki inwalidzkie, różnice poziomów w pomieszczeniach, zbyt wąskie drzwi, toalety publiczne niedostosowane do ich potrzeb, niedostępne muzea, opery i teatry– to tylko część z nich. Problemem jest też ilość miejsc parkingowych, oznaczonych kopertą. Jest ich za mało lub nagminnie są one zajmowane przez osoby zdrowe i sprawne. Niepełnosprawni bardzo często zostają pozbawieni możliwości załatwienia ważnych spraw, wyłącznie z powodu braku miejsca postojowego. Dla osoby z ograniczoną zdolnością do ruchu to naprawdę duży problem. Bariery architektoniczne sprawiają, że nierzadko całkowicie rezygnują one z wizyt w instytucjach publicznych i częstszych wyjść z domu. Obawiają się, że nie poradzą sobie w niedostosowanej do nich przestrzeni. Likwidacja barier architektonicznych jest niezwykle ważna, aby osoby niepełnosprawne mogły swobodniej poruszać się po mieście i jego ważnych punktach.
Jeżeli zauważasz podobny problem w swojej miejscowości, a zmiany nie są wprowadzane z powodu braku funduszy, możesz zorganizować w Internecie zbiórkę pieniędzy! Zgromadzone na niej środki mogłyby wówczas zostać przeznaczone na budowę podjazdów czy dostosowanie wszystkich podstawowych instytucji do potrzeb osób niesprawnych ruchowo.
Wykluczenie w społeczeństwie
Dużym problemem dla osób z niepełnosprawnościami jest również sposób, w jaki są one traktowane w społeczeństwie. Traktowanie z niższością i powielanie stereotypów dotyczących osób niepełnosprawnych sprawia, że często mają one bardzo niskie poczucie własnej wartości. Osoby te każdego dnia muszą mierzyć się także z ciekawskimi spojrzeniami bądź – wręcz odwrotnie – nagłym odwracaniem wzroku na ich widok. Ani jedno, ani drugie nie jest dla nich przyjemne. Jeżeli wykluczenie społeczne i brak zrozumienia ze strony społeczeństwa to ich codzienność, trudno się dziwić, że czują się one wyobcowane. Osoby niepełnosprawne nie są od nas gorsze i to właśnie w tym powinniśmy je każdego dnia utwierdzać.
![mężczyzna na wózku inwalidzkim w parku](https://www.blog.pomoc.pl/content/images/2021/08/de-an-sun-4CK1awW58eY-unsplash.jpg)
Pomijanie ich zdania
Problemem dla wielu osób niepełnosprawnych jest także założenie, że ich zdanie nie jest ważne. Bardzo często jest ono pomijane, gdyż według innych i tak nie mogą one podejmować własnych decyzji. To coś, nad czym każdego dnia powinniśmy pracować – niepełnosprawni zasługują na równe traktowanie, a rozmowa z nimi nie powinna różnić się od tej z osobami w pełni sprawnymi. Ludzie ci mają prawo do dyskusji, wyrażania uczuć oraz emocji i przedstawiania własnego zdania. Problematyczny jest również sposób, w jaki ludzie się do nich zwracają. Chorzy często zauważają, że rozmowa przypomina rozmowę… z dzieckiem – a przecież to społeczność, która również ma ambicje, dorosłe życie, plany na przyszłość. Osoby niepełnosprawne nie chcą zdrobnień i infantylizacji.
Trudności z otrzymaniem pracy
Niestety, w dzisiejszych czasach wciąż możemy spotkać się z postrzeganiem osób niepełnosprawnych jako niezdolnych do żadnej pracy. Jest to dla nich wyjątkowo krzywdzące. Wielu niepełnosprawnych przez lata bez skutku próbuje otrzymać wymarzone zatrudnienie, nawet pomimo zdobytego kierunkowego wykształcenia i szerokiej wiedzy. Ilość ofert pracy jest dla nich coraz mniejsza. Pracodawcy wolą nie zatrudniać osób z orzeczeniem o niepełnosprawności, tłumacząc się nieprzystosowaną przestrzenią w biurze, brakiem specjalnego przeszkolenia i koniecznością wzięcia na siebie dodatkowych obowiązków. Według wielu pracodawców, pracownicy niepełnosprawni są pracownikami mniej wydajnymi. To kolejne bardzo błędne i krzywdzące postrzeganie osób, które zwyczajnie chciałyby móc pracować, jak ich znajomi i rozwijać w miejscu pracy swoje umiejętności.
Mniejsze szanse na spełnienie marzeń
Każdy z nas ma w życiu marzenia, na których spełnienie mocno liczy i do których wytrwale dąży, często przez długie lata. Dla wielu osób niepełnosprawnych przykry może być fakt, że nie są one w stanie spełnić swoich marzeń, tak jak robią to każdego dnia osoby zdrowe i sprawne. Ograniczenia ruchowe w znacznym stopniu oddalają ich od wielkich celów, a niemożność ich realizacji może być naprawdę frustrująca. Jeżeli tylko mamy możliwość pomocy osobie niepełnosprawnej w spełnieniu jakiegoś jej marzenia, na przykład poprzez organizację zbiórki – działajmy! Możemy sprawić, że na twarzy danego człowieka pojawi się uśmiech, a to wyjątkowo cenny widok.
![dziewczyna na wózku inwalidzkim](https://www.blog.pomoc.pl/content/images/2021/08/zachary-kyra-derksen-0bDd5rZlZmk-unsplash-1.jpg)
Poczucie zależności od innych
Osobom niepełnosprawnym wykonanie pewnych podstawowych czynności sprawia znacznie większą trudność niż osobom zdrowym. Rzeczy takie, jak przygotowanie obiadu czy przejażdżka rowerowa, dla części z nich są fizycznie niemożliwe do wykonania. Taka niemoc sprawia, że osoby z niepełnosprawnościami czują się w pełni zależne od drugiego człowieka. Ważne, aby za każdym razem przypominać im o tym, jak dobrze radzą sobie z codziennością i innymi ważnymi czynnościami, które wykonują samodzielnie. Nie da się zaprzeczyć, że osoby niepełnosprawne często wyróżnia ogromna determinacja– zdrowi niejednokrotnie powinni brać z nich przykład i czerpać motywację do działania!
Osoby z niepełnosprawnościami codziennie mierzą się z barierami, które nie powinny mieć miejsca. Wykluczenie społeczne, problemy w poruszaniu się, niemożność otrzymania pracy… Możemy pomagać im na wiele sposobów – między innymi poprzez zmianę nastawienia, uśmiech czy prowadzenie zbiórek funduszy. Najważniejsze, abyśmy wszyscy traktowali się równo, niezależnie od stopnia sprawności i ogólnego zdrowia – bo przecież każdy zasługuje na szacunek.