Fakty i mity o osobach z niepełnosprawnością

Osoby z niepełnosprawnościami często wiodą bardzo szczęśliwe życie. Niestety, wciąż powtarzanych jest wiele mitów na temat ich codzienności. Najczęściej dotyczą one samodzielności, pracy czy kontaktów z innymi. Czas rozprawić się z nimi na dobre!

Mit nr 1: osoba z niepełnosprawnością jest jak dziecko

Wiele osób z niepełnosprawnościami chce być samodzielnych i potrafi poradzić sobie z większością czynności. Często muszą włożyć w ich wykonanie znacznie więcej wysiłku niż osoby zdrowe. Nawet, jeśli sprawiają im one trudność, nie poddają się jednak i próbują. Waleczność to drugie imię wielu chorych. Zależy im na byciu niezależnym od drugiego człowieka. Zdarza się, że osoby z niepełnosprawnością potrzebują pomocy, jednak nadmierne wyręczanie również nie jest dobre. Zazwyczaj nie przepadają one za pomaganiem na siłę, kiedy wiedzą, że sobie poradzą. Warto mieć to na uwadze – czasem wydaje się nam, że nasze wsparcie jest nieocenione. Pomoc dla niepełnosprawnych jest dobra w sytuacjach, kiedy o nią poproszą.

Jeśli chcemy szczerze wesprzeć osoby z niepełnosprawnością, możemy założyć zbiórkę na ich rehabilitacje. W ten sposób ułatwimy im codzienne funkcjonowanie bez „narzucania się”.

Mit nr 2: osoby z niepełnosprawnościami boją się pracy

Kolejny, często powtarzany mit, to ten dotyczący osób z niepełnosprawnościami oraz pracy. Mogłoby się wydawać, że nie chcą się jej podejmować ze względu na pewne ograniczenia. Okazuje się jednak, że duża część społeczeństwa z niepełnosprawnością chce pracować i czynnie tej pracy poszukuje. Po pierwsze, zapewnia im ona bezpieczeństwo finansowe, jednak to nie wszystko. Pozwala ona również na wyjście z domu i nawiązywanie nowych kontaktów. Taki pracownik czuje się ważny, doceniany i potrzebny. Wykonywanie obowiązków zawodowych daje mu dużą satysfakcję i sprawia wiele radości. Praca dla niepełnosprawnych może dotyczyć wielu dziedzin. Wszystko zależy od ich zdolności i zainteresowań. To osoby jak wszystkie inne i pracodawcy powinni zawsze mieć to na uwadze. Osiągają one wysokie wyniki, realizują się zawodowo i cieszą się możliwością działania.

Mit nr 3: osoby z niepełnosprawnością myślą tylko o chorobie

Mogłoby się wydawać, że większość osób dotkniętych niepełnosprawnością myśli wyłącznie o swojej chorobie. Wiele z nich pokazuje jednak, że jest zupełnie inaczej. Większość chorych stara się czerpać z każdego dnia jak najwięcej i maksymalnie cieszyć się życiem. Niejednokrotnie osoby całkowicie zdrowe mogą brać przykład z osób z niepełnosprawnościami. Tak samo biorą one udział w eventach, bawią się i korzystają z ogólnodostępnych rozrywek. Spora część ludzi z niepełnosprawnością stara się również spełniać swoje marzenia – nawet najdrobniejsze. Realizują się oni prywatnie i zawodowo, mają cele i ambitnie do nich dążą. Pomimo wielu ograniczeń, starają się robić to, co sprawia im radość. Wielu z nich jest doskonałymi sportowcami. Nie bez powodu mówi się, że choroba nie definiuje człowieka. Człowiek sam w sobie ma prawo do szczęśliwego życia!

Mit nr 4: niepełnosprawność zawsze związana jest z umysłem

Wiele osób uważa, że niepełnosprawność to wyłącznie niepełnosprawność intelektualna. Tymczasem może ona dotyczyć zarówno sfery psychicznej, jak i fizycznej. Wyróżniamy m.in. niepełnosprawności ruchowe, wzrokowe czy słuchowe. Warto wiedzieć, że często nie mają one nic wspólnego z niepełnosprawnością umysłową. Osoby z niepełnosprawnościami uczą się, studiują i pracują na wysokich stanowiskach. Osiągają one takie same sukcesy jak osoby w pełni zdrowe. Niepełnosprawność umysłowa wiąże się często z obniżoną sprawnością ruchową. Warto jednak pamiętać, że osoby z niepełnosprawnościami ruchowymi mogą być całkowicie sprawne umysłowo.

Mit nr 5: osoby z autyzmem nie mają przyjaciół i nie komunikują się z innymi

Kolejnym często powielanym mitem jest to, że osoby w spektrum autyzmu nie komunikują się z innymi ludźmi. Uważa się również, że zazwyczaj nie mają one żadnych przyjaciół i pozostają w swoim świecie. W rzeczywistości wygląda to jednak zupełnie inaczej! Autycy to ludzie, którzy tak samo zawierają znajomości, budują relacje, przyjaźnią się i zakochują. Jeżeli autyzm nie jest bardzo nasilony, jest to jeszcze łatwiejsze. Zaburzenie to może objawiać się naprawdę na wiele sposobów i u każdego wyglądać nieco inaczej. Osoby w spektrum spędzają wiele radosnych chwil z bliskimi osobami, spotykają znajomych i robią wspólnie ulubione rzeczy. Autyzm nie oznacza braku kontaktu z innymi!

Mit nr 6: osoby z niepełnosprawnościami nie mogą decydować o sobie

Często uważa się, że osoba dotknięta niepełnosprawnością nie może sama o sobie decydować. Wymaga się kontaktu z jej „przedstawicielem”, podczas gdy chory jest całkowicie świadomy. Jest to dla niego bardzo krzywdzące podejście. Niepełnosprawność – zwłaszcza ruchowa – nie oznacza, że dana osoba nie ma prawa decydować o sobie samym. Podejmują one wiele decyzji w całkowicie samodzielny sposób. Załatwianie codziennych spraw – nawet w urzędach czy u lekarza – dla wielu z nich jest w pełni możliwe do realizacji. Osoby z niepełnosprawnościami często potrafią wyrażać swoje uczucia, emocje i potrzeby. Aby zadecydować o pewnych sprawach, nie zawsze potrzebują kogoś, kto za nie odpowie.

Mit nr 7: osoba z niepełnosprawnością oczekuje współczucia

Niestety, w niektórych środowiskach wciąż powtarza się, że ludziom z niepełnosprawnością należy się współczucie. Jeszcze gorzej, jeśli mówi się o litości. Nie wszystkie te osoby chcą być traktowane w sposób uprzywilejowany. Co więcej, często czują się skrępowane, kiedy słyszą z drugiej strony współczujący ton. Czasem nie wiemy oczywiście, w jaki sposób się zachować. Najlepiej jednak rozmawiać z chorymi zupełnie normalnie – tak, jak od zawsze rozmawiamy z wszystkimi znajomymi i bliskimi. Wówczas osoba z niepełnosprawnością będzie czuła się zdecydowanie lepiej. Otworzy się przed nami i poczuje się traktowana na równi.

Mit nr 8: choroba to powód do wstydu

Osoby chore próbują niekiedy ukrywać swoją niepełnosprawność – zarówno ruchową, jak i intelektualną. Wydaje się nam wówczas, że powodem jest ich wstyd. Tymczasem zwyczajnie pragną one nie być kojarzone wyłącznie z niepełnosprawnością. Ludziom tym zależy na byciu postrzeganym tak, jak każdy inny człowiek – znajomy, pracownik, klient, pacjent. Nie chcą oni także wzbudzać „zainteresowania” i przywoływać ciekawskich spojrzeń. Niestety, w niektórych środowiskach czasami ma to jeszcze miejsce. Ukrywając w pewnym stopniu swoją niepełnosprawność, mogą cieszyć się prywatnością.

Wszystkie wymienione wyżej mity powinny zostać na stałe obalone. Osoby z niepełnosprawnością mają prawo do zwyczajnego życia, pełnego radości i zdrowych relacji. Biorąc pod uwagę powyższe wskazówki, najlepiej pomożemy im w codziennym funkcjonowaniu. Jeżeli chcemy dodatkowo wesprzeć ich w rehabilitacji, warto zrobić im niespodziankę w postaci zbiórki. Możemy także przekazywać darowizny na te, które już istnieją. Najważniejsze jednak jest traktowanie społeczeństwa z niepełnosprawnościami w zupełnie normalny sposób. To ludzie, którzy zasługują na szacunek i zrozumienie jak wszyscy inni.